En weer terug bij het begin...

So some catching up again.
Zojuist vernomen dat Dirk-Jan weer veilig in het kikkerlandje verkeerd. Mijn eigen reis startte op 31 juli op het vliegveld van Cairns, de plek waar ik Dirk-Jan gisteren heb weggebracht, en waar ik exact een maand geleden Cairns verliet om Dirk-Jan te gaan zien.
Nu heb ik een auto en campingstuff. Nog wat dingen regelen en bedenken wat ik verders ga doen.

Uiteraard hebben we wel het een en ander gezien en gedaan...
Maandag na het weekend van ziekenhuisbezoek naar een huisarts gegaan en opnieuw bloed en urine afgegeven. We zouden woensdag kunnen bellen voor de uitslag. Dus de volgende dag op naar Kakadu en zorgen dat wij op woensdags ergens zijn waar wij kunnen bellen.
So we went driving to Jabiru, een redelijk groot dorpje, althans puur toeristisch. Het is een national park tenslotte.
De volgende dag in de morgen naar Ubirr geweest. Zeer oude Aboriginal art op de rotsen gezien, see pic. Gebeld voor de uitslag van het bloed en de urine en alles was oke! Dat deed mij goed!
Verder getrokken naar Cooinda. Daar de volgende morgen een boottocht gedaan om 6.30 uur. Erg mooi met zonsopkomst. Did some crocodile and bird watching. Een mooie Jabiru (watervogel), die eerder een slang zag dan wij en deze prima doodpikte om vervolgens in zijn geheel door te slikken.
Kakadu is normaal gesproken meer moerasland dan bijvoorbeeld Litchfield, het andere National Park around Darwin, maar door de droogte is er wat minder moeras.
Tevens een Aboriginal Cultureel Centrum bezocht. Om wat meer van hun cultuur te leren kennen. Dan krijg je wel een ander beeld van wat wij dezelfde dag nog hebben mogen ervaren bij Katherine.
DJ was eerder nog wel wat negatief over Aboriginal people. Ik ben van mening dat niemand slecht is until proven en dan nog...
Maar moet eerlijk zeggen dat ik Katherine ook niet zo prettig vond. Dronken, bedelend, schreeuwend, etc. Ook richting ons. Maar goed, de geschiedenis vertelt ons ook het een en ander heeft kunnen ontstaan. Uiteindelijk zijn we naar een camping geweest in Nitmuluk National Park, at Katherine Gorge, 30 k vanaf Katherine. De volgende morgen daar ook een boottocht gedaan. Gorge, het Nederlandse woord hiervoor, geven geen idee. Rotssplitsing? In ieder geval erg mooi. Helaas hebben wij niet met de kano gevaren, wat wel een mogelijkheid was. We moesten wat vaart maken, want de vlucht stond gepland.
Verder zuidwaarts langs de Stuart Highway gereden (nog steeds dezelfde weg als waar de camping in Darwin, waar wij verbleven, aan ligt).
De nacht doorgebracht in een real Aussie Roadhouse. Tenminste op een campingplek daarbij. In the middle of nowhere. 91 km eerder het laatste plekje en dan pas weer na 137 km. We gaan hier ook maar eten dachten wij, kunnen zij hier ook ergens van leven. Echter in de avond stroomde het vol met truckers. Ach ja, er is ook niet even een ander bezinestationnetje in de buurt.
The trucks zijn hier overigens echt immens! Roadtrains worden ze genoemd, en terecht. Wel 53 meter lang! Dan heb je wel ff nodig hoor om in te halen. De eerste keer ging mijn hart ook als een bonzende te keer.
Onderweg zijn wij ook nog langs een ongeluk met een roadtrain vol met vee gereden. Hij was zijn laatste wagon verloren (ze heben er 3). Deze lag even verderop dwars over de weg en alle koeien die erin lagen, dood uiteraard, werden er 1 voor 1 uitgetrokken. Niet echt fijn om te zien. Aan de andere kant erg blij dat wij er niet wat eerder waren langsgekomen, want dan had ik dit waarschijnlijk nu niet kunnen schrijven.
Vervolgens aan 1 stuk doorgereden naar Mount Isa, waar we een nacht hebben doorgebracht en toen naar Charters Towers. Onderweg kom je alleen zo af en toe een koe tegen op de weg! Oppassen dus. Naar iedere tegenligger hebben we uitbundig gezwaaid. De geur van dode Kangeroo's en Wallebee's is er eentje die je niet snel vergeet. Er liggen er zoveel langs de weg te rotten in dat hete zonnetje en dat stinkt! Zo'n roadtrain gaat uiteraard niet remmen. En vanwege het wildlife dat 's nachts tot leven komt, zijn wij 's nachts ook niet gaan rijden.
Beesten kunnen je hier 's nachts wel wakker houden, possoms, big mouse, dingo's, wallabee's en allerlei schitterende vogels, die hun snater weleens mogen houden...!

Vervolgens een alternative route richting Cairns genomen. Via een developmental road. Met recht in ontwikkeling. Veel hobbels, gaten etc. Af en toe voor een paar kilometer asfalt zo breed als 1 rijbaan, met daarnaast alleen durt. Dus wanneer je een roadtrain tegenkomt... kun je beter even ruim van te voren langzaam van de weg af gaan. Watervalletje gaan bekijken via een echte durtroad, en ja hoor, daar was het dan... de lekke band. DJ heeft mij in Darwin geleerd hoe banden te verwisselen, dus ik kon mijn gang gaan.
Vanuit een stukje rainforest reden wij door de tablelands. Dit is werkelijk waar zo'n mooi landschap. Dit zijn heel veel, mooie, ronde heuvels. Het deed mij een beetje aan Ierland denken. Met de mist tussen de heuveels en het laagstaande zonnetje, werd ik echt geraakt. Ik had het gevoel van thuiskomen, don't know how come. No worries Mum and Dad (well not yet;-)

By the way, mijn phone crashed! Ik kon er niets meer mee, ja een norrmaal telefoontje plegen en gebeld worden. Is een telefoon dan niet daarvoor???
Nee, je phone is tegenwoordig om muziek op te zetten, om foto's mee te maken, om je e-mail mee te doen, om allerlei belangrijke gegevens (handig met reizen) te storen en uiteraard al je contacten, telefoonnummers, verjaardagen, agenda, etc. Dus voor iedereen die ik daardoor niet heb kunnen bereiken en die jarig was, bij deze alsnog!!! Lee, ik heb aan je gedacht! Jas, jou heb ik gelukkig nog kunnen mailen.
Heb nu een nieuwe ipod touch gekocht en bij de Macstore hier in Cairns hebben ze de back-up van de pc met al mijn info daarop weten te zetten. De phone probable is really dead en nothing to do about it. Of het moet hier naar Sydney worden opgestuurd.

Nog een mooie nacht in het rainforest doorgebracht, Wooroonooran National Park. De mooiste plekjes, betaal je het minste voor. Je hebt er uiteraard geen facilities, maar het is midden in de natuur, en wanneer je jezelf kan redden...
Maar goed, ik houd er zelf ook wel van om mooie dingen te delen, kan het zelfs mooier maken.

De volgende morgen daar in het forest naar een plekje gegaan om pootje te baden en back on the road again. Via heel veel watervallen, noordelijk richting Kuranda om te eindigen in Cairns.
Mijn insuline ampul was bijna leeg, dus ik had mijn laatste in de deur gezet in folie, om even later in mijn pomp te stoppen. Geen vuilnis dus. Aan het einde van de route met watervallen, zoek ik mijn insuline, gone... 3x raden waar wij de vuilnis hadden weggegooid? Ja, bij de eerste waterval.
Jennie lekker in paniek. Anders moesten wij met een noodgang naar Cairns om daar aan het einde van de dag nog wat te regelen... Maar nee, toch teruggereden, en ja hoor, daar lag het nog netjes in de folie in onze vuilniszak. Gelukkig maar.
We kwamen dus wat later aan in Cairns dan gepland en konden geen tijd meer doorbrengen in Kuranda.

We hebben een camping gezocht en dat is de camping waar ik nu nog steeds sta. Al ruim een week dus. We hebben de tijd voornamelijk doorgebracht met het regelen van zaken voor het vertrek van Dirk-Jan. Alleen zondag nog een uitstapje gemaakt naar Kuranda, wanneer je zo'n tijd toch hebt doorgebracht in Ozzie, moet je op z'n minst geknuffeld hebben met een koala ;-) al is dat dan in de zoo ;-)

Lege pagina's dagboek kijken mij voor mij neus aan. Klaar om beschreven te worden...
Wanna know what's next? Houdt mijn website in de gaten...

Love to u all!
Joyjen.
By the way, nieuw pics. Moet ik nog ff plaatsen op facebook.