New Skills
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
21 Juni 2010 | Australië, Kojonup
De schoonheid, ruimte en rust van het zuidereiland van Nieuw Zeeland werden verruild voor de skyscrapers, de uitlaatgassen en Mc Donalds in Sydney. Nogal een cultuurschok. Beetje civilised is zo nu en dan toch wel prettig, maar deze drukte. Snel zoek ik mijn vertier opnieuw in Manly, noordelijk Sydney. Meer laid back, mooi strand en waar je nog op je blote voeten een koffie kan halen ;-) Het is goed om Karen weer te zien. En op mijn weg terug naar de ferry besluit ik nog even 3 piercings te nemen. De ferry is misschien een noodzakelijke vorm van transport, maar ook zo’n genot. Zekers op de weg terug, met een mooi uitzicht op de harbour bridge en the opera house, met een ondergaande zon.
Op naar Perth, de stad waar een ieder het over eens lijkt te zijn, waar een ieder zich lijkt te vermaken. En opnieuw 2 uur terug in de tijd. Zo langzaam maar zeker kruip ik dus weer dichter naar ‘huis’.
En iid naar mijn idee een aardige stad. Niet zo druk en gehaast en Northbridge met alle cafe’s, waar iedereen lekker buiten zit, mijn idee. Toch heb ik niet echt de behoefte verder te verkennen. Het weer is druilerig en dus niet de moeite waard om naar Rottnest Island te gaan. Maar Fremantle met al zijn markten, een goed alternatief en zodoende. Fremantle, geweldige plek, terras, markt, wat ‘oude’ gebouwen, geen hoogbouw, haven, strandje, heerlijk. Helaas met een wat mindere nacht daar er een aantal jongeren min of meer wonen in het hostel en de gehele nacht, drinken, lachen, gieren, brullen en om 4 uur ’s nachts besluiten een Haka (NZ Maori dans) op te voeren. De volgende morgen zijn de sporen van de voorafgaande nacht te vinden in de badkamer. Ik stap over de smurrie die je doet denken aan kattenvoer, alleen ruikt kattenvoer beter. Ik besluit hoe dan ook hier niet nog een nacht te verblijven.
Zo zit ik later op de dag in hartje centrum van Perth de krant te lezen op een bankje, met mijn benen uitgestrekt over mijn backpack en luisterend naar een muzikant, die zo later blijkt, een landgenoot, te zijn. Ik hoop op een bericht van de zus van Andrew, die ergens in Perth woont. Moet eerlijk bekennen dat ik mijzelf toch wat ongemakkelijk begin te voelen op het bankje, daar ik inmiddels twee bankgenoten heb. Links zit een Aziatische jongen die ze niet helemaal op een rij heeft. Ik heb hem een aantal dollar gegeven, maar hij blijft vragen. Rechts van mij zit een aboriginal lady op leeftijd, welke onder zwaar invloed geniet van de klanken van mijn muzikale landgenoot. Ik besef dat beide dakloos zijn en bedenk dan dat ik dat op dat moment eigenlijk ook ben ;-)
Dan een verlossend bericht… de deur staat wagenwijd open in Scarborough! Noordelijk van Perth aan het strand. Yes, here we come!
Vervolgens lekker te stappen geweest en weer eens op rare plaatsen beland. Je kunt het een ozzie lady niet kwalijk nemen dat ze misschien niet altijd zo ‘gemanierd’ overkomt, ze moet tenslotte leven met de ozzie vent, welke nou helemaal niet echt geciviliseerd is en voornamelijk wordt geleid door zijn derde been ipv de bovenkamer. Dat heb ik de heren in kwestie dus ook even duidelijk gemaakt, waarop ik direct (weer!) wordt gebombardeerd tot pot. Yeah right! Ze kunnen het gewoon nie hebben. (niet dat ik iets tegen lesbiennes heb hoor)
Maar dan moet er toch echt gewerkt gaan worden. Snel vind ik een job waar ik niet alleen aardig zal verdienen, maar waar ik ook bijna niets kan uitgeven en welke mij ook de gelegenheid biedt om een tweede visum aan te vragen. Waar ik overigens niet zeker van ben dat ik deze wil gebruiken, maar ik wil de optie graag open houden.
En dus zit ik naast Craig in de truck van Perth op weg naar zijn sheepfarm, 20k’s buiten Kojonup in het zuidwesten van Australie. Craig is dierenarts, zijn landgoed 15.000 hectare, ze doen aan landbouw, houden schapen, verzamelen zaad van rammen, doen aan kunstmatige inseminatie bij schapen en woltesting, deze laatste onderdelen als diensten voor clienten. De kennismaking zo samen in de truck is direct 4 uur, want zolang doen we erover. Ik heb een beetje een onderbuik gevoel dat ik te maken heb met een ‘true blue ozzie’. Maar goed eerst maar eens een nachtje slapen in mijn nieuwe werkkwartier een endje van hun verblijf af.
3 dagen verder kan ik het volgende toevoegen aan mijn cv;
- wol testing
- het escorten van oversized vehicles
- tractor en truck besturen
- lambmarking
- vaccinaties geven aan lammeren
- schapen drijven
- schapen ‘vangen’ (wanneer het lukt)
- potlammeren en rammen verzorgen
- van alles over zaaien en fertiliser;
en inmiddels ook:
- receptioniste en wat kantoorwerk
- bloed afnemen bij rammen
- zaad van rammen verzamelen (jaja, ik heb nog wel wat zaad verzameld gedurende mijn reis ;-)
- zaad op kwaliteit testen (van de rammen, om er zeker van te zijn dat ik duidelijk ben)
- lammeren ter wereld brengen
- lammeren taggen
- ooien nummeren
- een jut (geen idee hoe je dat eigenlijk schrijft) besturen door rotsachtig en bushland jagend op een schaap, da’s echt nie makkelijk!
- meer ervaring in het wol testen
- schoonmaken, schoonmaken en schoonmaken
- labmaterialen onderhouden
- met schaaphonden werken en trainen
- lammeren en schapen die niet goed meer zijn, om zeep helpen (nie leuk)
- last but certainly not least, kunnen omgaan met Craig.
Op dag 3 zeg ik Craig namelijk letterlijk ‘to f..k off’; iets wat ik waarschijnlijk niet zo snel tegen mijn nieuwe baas in NL zou zeggen. Maar goed Craig maakt het er ook wel naar. Deze man is zo arrogant, denkt dat hij zelf de meest geweldige vent is, die in de meest geweldige plaats woont en heeft geen begrip voor mensen die anders denken, of er anders uitzien. Hij is seksistisch en racistisch. And it get’s to me! Totdat we samen een hele dag op pad moeten. Ik heb besloten dat hij de pot op kan en dat ik mijn tijd niet laat vergallen. En dus steek ik de draak met hem, geef hem terug wat hij zelf start, met een ondertoon en tegelijkertijd een knipoog en we lachen, gieren, brullen en hij kijkt mij aan met een blik waarin hij afvraagt of ik dat meen, omdat hij het niet weet, lacht hij maar en ik, ik zit weer in mijn zadel, hell yeah!
Het is geweldig om allerlei nieuwe ervaringen op te doen en nieuwe kennis tot je te nemen. Al houd ik ergens van het ruige, alsof ik graag door de dirt glijd, dit is niet mijn plek. Er is hier geen ruimte voor de spirituele zaken die ik belangrijk vind en wat ik graag met anderen wil delen. En ik kan niet achter dit bedrijf staan, voel schaamte bij het uitvoeren van bepaalde handelingen. Tijdens de lambmarking, waar de lammeren nog een oortag krijgen, een scrubby scrach, de staart wordt afgebonden, een stuk uit het oor wordt geknipt en ik de inentingen geef, alles in one-go, kijk ik om mij heen en zie de lammeren jammerend op de grond liggen. Je kunt mij niet wijs maken dat ze niet in pijn zijn! Dat ligt er driedubbeldwars bovenop. Op een andere farm was ik getuige van het gasknife, waarmee de staart wordt afgeknipt, wat toch minder pijnlijk lijkt dan het afbinden. Tevens stond ik oog in oog met het mulsen (??) van lammeren. Hierbij wordt de (overtollige) huid rondom het achterwerk letterlijk weggeknipt. Dit doet men om fly-struck te voorkomen. Nu heb ik twee schapen daarmee gezien en dat is idd niet prettig voor het schaap. Story: een vuil achterwerk trekt vliegen aan, die leggen eieren, maden en die vreten zich in onder de huid van het schaap. Het schaap zal sterven op termijn wanneer het niet behandeld wordt en uiteraard geen wol. Het gebeurt dus alleen bij een bepaald ras, gekweekt voor de wol. (meer wol om het achterwerk = vuiler = meer kans op fly struck). Dit mulsen wordt alleen geheel zonder verdoving uitgevoerd, het bloed spuit in het rond en het lam jammert. Alle schaapboeren in de omgeving nemen Trisolven af van Craig (kun je alleen kopen bij een dierenarts), dit werkt als desinfectant, het stopt het bloeden en werkt verdovend. Ook goed om dus iets mee te doen, voordat je in de huid knipt, maar nee, daar is het de boeren te duur voor!!! Bovendien denkt men niet in de termen dat fly struck naar is voor een schaap, maar nee, uiteraard draait het om geld. Het schaap is voor goede wol en het mag niet dood gaan, because that’s a loss of money. Ik weet, ik weet, geld is waar het bijna overal om draait…
Nu hebben ze het hier geprobeerd aan mij te verkopen waarom het goed is om te doen, want het schijnt dat bepaalde actiegroepen in Europa proberen de Australische wol op het moment te bannen, vanwege deze banale handeling. Ik steun dat, want het is onmenselijk en daarmee ook ondierlijk! Er zijn andere (duurdere) manieren, zoals van te voren verdoven!
Toch kijk ik ervan op wanneer ik Craig betrap op het praten tegen een ziek lam in huis terwijl hij de fles geeft of met de kat op zijn schoot, of wanneer hij zijn kinderen (op kostschool in Perth) zegt dat hij van ze houdt.
Ach ja, deze man is ook slechts een product van zijn opvoeding, wat overigens niet te verwarren is met zelf verantwoordelijkheid.
Kan het goed vinden met de andere collega’s. De schapen vangen en helpen met lammeren en de lammeren taggen doe ik samen met Joss, een vrouw uit NZ, hoewel alleen het feit dat ze bobbels heeft onder haar shirt verklappen dat ze vrouw is, want apart van dat heb ik geen enkel ander kenmerk kunnen spotten ;-)
Ik drink zo nu en dan een biertje met de 3 andere mannelijke werklui. Duidelijk moeite om Ozzie werknemers te vinden hier in het land, dus worden de UK, NZ en Zuid-Afrika vertegenwoordigd. Een geweldige avond gehad met Gerrit, de Afrikaan en zijn vrouw en familie en vrienden. We spraken Afrikaans en Nederlands, pas de problem. Volgende bestemming??? ;-)
Zo heb ik hier nog meer geweldige ervaringen gehad, maar ook nare.
Een van deze laatste is dat ik van de week weer eens gevallen ben, nou ja, dat gebeurt vaker wanneer je op een schaap duikt (gebruiken geen hond bij ooien die moeten lammeren), maar deze keer kwam ik wat verkeerd terecht. Weer eens het ziekenhuis bezocht, maar niets gebroken en alweer aan de beterende hand (letterlijk).
Toch gaf men hier aan dat ze eigenlijk niet echt werk meer voor mij hebben. Lees: backpacker, casual contract, blessure, minder usefull op het moment, het is payday, de dag dat we zien wat de kosten zijn, hoe kunnen wij bezuinigen? But fare enough, zakelijk begrijp ik het. Visa papieren worden dus wel getekend.
De vrijheid die ik heb met werken, betekent anderzijds ook een stukje onzekerheid. Wat nu dus wel weer duidelijk wordt. Maar goed moeten wij dan alles afdekken, want wat als?
Anyway… ik ga dus eind deze week maar weer eens naar Scarborough en van daaruit wordt vast wel duidelijk wat de volgende stap weer wordt voor mijn laatste weken verblijf hier in Ozzie. (Time flies when you’re having fun…)
Ray of light,
Jen.
Btw; er staan eindelijk foto’s van Nieuw Zeeland op facebook!
Enne bedankt voor alle reacties. Annet, echt ik zag en rook je tuin! ;-) En nee, No, ik wist nog niets van de nieuwe bevruchting ;-) Debbie en Emile van harte! Daan, het lijkt mij geweldig weer eens wat af te spreken. Heb alleen helemaal geen contactinfo van je. Stuur mij een mail: j.hollenberg@hotmail.com Mijn laatste mentorklas is in zijn geheel geslaagd!!! Yeah!!!
Op naar Perth, de stad waar een ieder het over eens lijkt te zijn, waar een ieder zich lijkt te vermaken. En opnieuw 2 uur terug in de tijd. Zo langzaam maar zeker kruip ik dus weer dichter naar ‘huis’.
En iid naar mijn idee een aardige stad. Niet zo druk en gehaast en Northbridge met alle cafe’s, waar iedereen lekker buiten zit, mijn idee. Toch heb ik niet echt de behoefte verder te verkennen. Het weer is druilerig en dus niet de moeite waard om naar Rottnest Island te gaan. Maar Fremantle met al zijn markten, een goed alternatief en zodoende. Fremantle, geweldige plek, terras, markt, wat ‘oude’ gebouwen, geen hoogbouw, haven, strandje, heerlijk. Helaas met een wat mindere nacht daar er een aantal jongeren min of meer wonen in het hostel en de gehele nacht, drinken, lachen, gieren, brullen en om 4 uur ’s nachts besluiten een Haka (NZ Maori dans) op te voeren. De volgende morgen zijn de sporen van de voorafgaande nacht te vinden in de badkamer. Ik stap over de smurrie die je doet denken aan kattenvoer, alleen ruikt kattenvoer beter. Ik besluit hoe dan ook hier niet nog een nacht te verblijven.
Zo zit ik later op de dag in hartje centrum van Perth de krant te lezen op een bankje, met mijn benen uitgestrekt over mijn backpack en luisterend naar een muzikant, die zo later blijkt, een landgenoot, te zijn. Ik hoop op een bericht van de zus van Andrew, die ergens in Perth woont. Moet eerlijk bekennen dat ik mijzelf toch wat ongemakkelijk begin te voelen op het bankje, daar ik inmiddels twee bankgenoten heb. Links zit een Aziatische jongen die ze niet helemaal op een rij heeft. Ik heb hem een aantal dollar gegeven, maar hij blijft vragen. Rechts van mij zit een aboriginal lady op leeftijd, welke onder zwaar invloed geniet van de klanken van mijn muzikale landgenoot. Ik besef dat beide dakloos zijn en bedenk dan dat ik dat op dat moment eigenlijk ook ben ;-)
Dan een verlossend bericht… de deur staat wagenwijd open in Scarborough! Noordelijk van Perth aan het strand. Yes, here we come!
Vervolgens lekker te stappen geweest en weer eens op rare plaatsen beland. Je kunt het een ozzie lady niet kwalijk nemen dat ze misschien niet altijd zo ‘gemanierd’ overkomt, ze moet tenslotte leven met de ozzie vent, welke nou helemaal niet echt geciviliseerd is en voornamelijk wordt geleid door zijn derde been ipv de bovenkamer. Dat heb ik de heren in kwestie dus ook even duidelijk gemaakt, waarop ik direct (weer!) wordt gebombardeerd tot pot. Yeah right! Ze kunnen het gewoon nie hebben. (niet dat ik iets tegen lesbiennes heb hoor)
Maar dan moet er toch echt gewerkt gaan worden. Snel vind ik een job waar ik niet alleen aardig zal verdienen, maar waar ik ook bijna niets kan uitgeven en welke mij ook de gelegenheid biedt om een tweede visum aan te vragen. Waar ik overigens niet zeker van ben dat ik deze wil gebruiken, maar ik wil de optie graag open houden.
En dus zit ik naast Craig in de truck van Perth op weg naar zijn sheepfarm, 20k’s buiten Kojonup in het zuidwesten van Australie. Craig is dierenarts, zijn landgoed 15.000 hectare, ze doen aan landbouw, houden schapen, verzamelen zaad van rammen, doen aan kunstmatige inseminatie bij schapen en woltesting, deze laatste onderdelen als diensten voor clienten. De kennismaking zo samen in de truck is direct 4 uur, want zolang doen we erover. Ik heb een beetje een onderbuik gevoel dat ik te maken heb met een ‘true blue ozzie’. Maar goed eerst maar eens een nachtje slapen in mijn nieuwe werkkwartier een endje van hun verblijf af.
3 dagen verder kan ik het volgende toevoegen aan mijn cv;
- wol testing
- het escorten van oversized vehicles
- tractor en truck besturen
- lambmarking
- vaccinaties geven aan lammeren
- schapen drijven
- schapen ‘vangen’ (wanneer het lukt)
- potlammeren en rammen verzorgen
- van alles over zaaien en fertiliser;
en inmiddels ook:
- receptioniste en wat kantoorwerk
- bloed afnemen bij rammen
- zaad van rammen verzamelen (jaja, ik heb nog wel wat zaad verzameld gedurende mijn reis ;-)
- zaad op kwaliteit testen (van de rammen, om er zeker van te zijn dat ik duidelijk ben)
- lammeren ter wereld brengen
- lammeren taggen
- ooien nummeren
- een jut (geen idee hoe je dat eigenlijk schrijft) besturen door rotsachtig en bushland jagend op een schaap, da’s echt nie makkelijk!
- meer ervaring in het wol testen
- schoonmaken, schoonmaken en schoonmaken
- labmaterialen onderhouden
- met schaaphonden werken en trainen
- lammeren en schapen die niet goed meer zijn, om zeep helpen (nie leuk)
- last but certainly not least, kunnen omgaan met Craig.
Op dag 3 zeg ik Craig namelijk letterlijk ‘to f..k off’; iets wat ik waarschijnlijk niet zo snel tegen mijn nieuwe baas in NL zou zeggen. Maar goed Craig maakt het er ook wel naar. Deze man is zo arrogant, denkt dat hij zelf de meest geweldige vent is, die in de meest geweldige plaats woont en heeft geen begrip voor mensen die anders denken, of er anders uitzien. Hij is seksistisch en racistisch. And it get’s to me! Totdat we samen een hele dag op pad moeten. Ik heb besloten dat hij de pot op kan en dat ik mijn tijd niet laat vergallen. En dus steek ik de draak met hem, geef hem terug wat hij zelf start, met een ondertoon en tegelijkertijd een knipoog en we lachen, gieren, brullen en hij kijkt mij aan met een blik waarin hij afvraagt of ik dat meen, omdat hij het niet weet, lacht hij maar en ik, ik zit weer in mijn zadel, hell yeah!
Het is geweldig om allerlei nieuwe ervaringen op te doen en nieuwe kennis tot je te nemen. Al houd ik ergens van het ruige, alsof ik graag door de dirt glijd, dit is niet mijn plek. Er is hier geen ruimte voor de spirituele zaken die ik belangrijk vind en wat ik graag met anderen wil delen. En ik kan niet achter dit bedrijf staan, voel schaamte bij het uitvoeren van bepaalde handelingen. Tijdens de lambmarking, waar de lammeren nog een oortag krijgen, een scrubby scrach, de staart wordt afgebonden, een stuk uit het oor wordt geknipt en ik de inentingen geef, alles in one-go, kijk ik om mij heen en zie de lammeren jammerend op de grond liggen. Je kunt mij niet wijs maken dat ze niet in pijn zijn! Dat ligt er driedubbeldwars bovenop. Op een andere farm was ik getuige van het gasknife, waarmee de staart wordt afgeknipt, wat toch minder pijnlijk lijkt dan het afbinden. Tevens stond ik oog in oog met het mulsen (??) van lammeren. Hierbij wordt de (overtollige) huid rondom het achterwerk letterlijk weggeknipt. Dit doet men om fly-struck te voorkomen. Nu heb ik twee schapen daarmee gezien en dat is idd niet prettig voor het schaap. Story: een vuil achterwerk trekt vliegen aan, die leggen eieren, maden en die vreten zich in onder de huid van het schaap. Het schaap zal sterven op termijn wanneer het niet behandeld wordt en uiteraard geen wol. Het gebeurt dus alleen bij een bepaald ras, gekweekt voor de wol. (meer wol om het achterwerk = vuiler = meer kans op fly struck). Dit mulsen wordt alleen geheel zonder verdoving uitgevoerd, het bloed spuit in het rond en het lam jammert. Alle schaapboeren in de omgeving nemen Trisolven af van Craig (kun je alleen kopen bij een dierenarts), dit werkt als desinfectant, het stopt het bloeden en werkt verdovend. Ook goed om dus iets mee te doen, voordat je in de huid knipt, maar nee, daar is het de boeren te duur voor!!! Bovendien denkt men niet in de termen dat fly struck naar is voor een schaap, maar nee, uiteraard draait het om geld. Het schaap is voor goede wol en het mag niet dood gaan, because that’s a loss of money. Ik weet, ik weet, geld is waar het bijna overal om draait…
Nu hebben ze het hier geprobeerd aan mij te verkopen waarom het goed is om te doen, want het schijnt dat bepaalde actiegroepen in Europa proberen de Australische wol op het moment te bannen, vanwege deze banale handeling. Ik steun dat, want het is onmenselijk en daarmee ook ondierlijk! Er zijn andere (duurdere) manieren, zoals van te voren verdoven!
Toch kijk ik ervan op wanneer ik Craig betrap op het praten tegen een ziek lam in huis terwijl hij de fles geeft of met de kat op zijn schoot, of wanneer hij zijn kinderen (op kostschool in Perth) zegt dat hij van ze houdt.
Ach ja, deze man is ook slechts een product van zijn opvoeding, wat overigens niet te verwarren is met zelf verantwoordelijkheid.
Kan het goed vinden met de andere collega’s. De schapen vangen en helpen met lammeren en de lammeren taggen doe ik samen met Joss, een vrouw uit NZ, hoewel alleen het feit dat ze bobbels heeft onder haar shirt verklappen dat ze vrouw is, want apart van dat heb ik geen enkel ander kenmerk kunnen spotten ;-)
Ik drink zo nu en dan een biertje met de 3 andere mannelijke werklui. Duidelijk moeite om Ozzie werknemers te vinden hier in het land, dus worden de UK, NZ en Zuid-Afrika vertegenwoordigd. Een geweldige avond gehad met Gerrit, de Afrikaan en zijn vrouw en familie en vrienden. We spraken Afrikaans en Nederlands, pas de problem. Volgende bestemming??? ;-)
Zo heb ik hier nog meer geweldige ervaringen gehad, maar ook nare.
Een van deze laatste is dat ik van de week weer eens gevallen ben, nou ja, dat gebeurt vaker wanneer je op een schaap duikt (gebruiken geen hond bij ooien die moeten lammeren), maar deze keer kwam ik wat verkeerd terecht. Weer eens het ziekenhuis bezocht, maar niets gebroken en alweer aan de beterende hand (letterlijk).
Toch gaf men hier aan dat ze eigenlijk niet echt werk meer voor mij hebben. Lees: backpacker, casual contract, blessure, minder usefull op het moment, het is payday, de dag dat we zien wat de kosten zijn, hoe kunnen wij bezuinigen? But fare enough, zakelijk begrijp ik het. Visa papieren worden dus wel getekend.
De vrijheid die ik heb met werken, betekent anderzijds ook een stukje onzekerheid. Wat nu dus wel weer duidelijk wordt. Maar goed moeten wij dan alles afdekken, want wat als?
Anyway… ik ga dus eind deze week maar weer eens naar Scarborough en van daaruit wordt vast wel duidelijk wat de volgende stap weer wordt voor mijn laatste weken verblijf hier in Ozzie. (Time flies when you’re having fun…)
Ray of light,
Jen.
Btw; er staan eindelijk foto’s van Nieuw Zeeland op facebook!
Enne bedankt voor alle reacties. Annet, echt ik zag en rook je tuin! ;-) En nee, No, ik wist nog niets van de nieuwe bevruchting ;-) Debbie en Emile van harte! Daan, het lijkt mij geweldig weer eens wat af te spreken. Heb alleen helemaal geen contactinfo van je. Stuur mij een mail: j.hollenberg@hotmail.com Mijn laatste mentorklas is in zijn geheel geslaagd!!! Yeah!!!
-
21 Juni 2010 - 06:08
Fernanda:
Heb je foto's bekeken. SCHITTEREND. Times flies inderdaad. Zag net dat je over 9 dagen alweer terug bent.
See you soon! -
21 Juni 2010 - 09:58
Jassie:
ik snapte best dat het geld op was, wel jammer dat je net in je verhaal zat. Maar ik geloof dat we gewoon nog even geduld moeten hebben voor wel elkaar weer in de armen sluiten. Ik ben ontzettend trots op je en tegelijkertijd erg jaloers op al je belevenissen. Wat kan er toch veel gebeuren in een jaar. Kisses your friend Jas
Hopelijk ben ik niet op vakantie als je terug komt, maar 8 dagen kunnen er ook nog wel bij op geteld worden. -
21 Juni 2010 - 12:41
Ik Zelf:
euhh Fernan, daar moet ik ff naar kijken hoe dat zit, kom namelijk de 25e pas terug ;-) nog vakantieplannen??
xx -
21 Juni 2010 - 20:53
Agnes:
Wat gaat dat snel, wil je gecoached worden> We hebben inmiddels ons diploma, Fernan, Ellen, Annet en ik. Fijn je straks weer te kunnen omhelzen. Geniet en ..tot snel. -
21 Juni 2010 - 21:43
Gea:
Hoi Jen,
Ik ga je berichten missen en hoop dat je ook uitkijkt naar je thuiskomst. Tot gauw:) -
22 Juni 2010 - 09:58
Fernanda:
Hoi,
Onze laatste dag is 9 juli. 8 juli is het personeelsuitje.
Wij gaan dit jaar naar Praag en Bratislava (14-7 t/m 2-8). We bellen anyway.
Kus. -
23 Juni 2010 - 19:43
Isabelle:
Hey chica! man man wat herken ik je verhalen weer eens voor de zoveelste keer. ook ik heb op een schapenfeedlot lammeren vetgemest en de nodige dode schapen weggevoerd. Mulching niet gezien overigens, godzijdank. vreselijk idd. Volgens mij is het niet meer toegestaan in SA (waar ik op de feedlot was). Misschien dat WA nog achterloopt? conform de men, maja dat heb je ook nog in sydney zelfs:-)
Oja, over afrika kan ik alleen maar zeggen, doen! Lijkt qua continent waanzinnig op australie trouwens, maar wel een tikje gevaarlijker en armer natuurlijk. Maar wat een geweldig aardige mensen!! Hoe minder men heeft, hoe aardiger ze lijken te worden:-)
We zien je snel!!! xx -
25 Juni 2010 - 10:11
Fernanda:
Hoi,
Ik begrijp nu pas dat je een maandje later terug bent.
Hafijn we spreken elkaar na de vakantie wel.
-
25 Juni 2010 - 20:12
Emile En Debbie:
Jen,
bedankt voor je felicitaties en je smsje
prachtige dag gehad, kom maar eens fototjes kijken. doen we gelijk die van jouw. (weekje werk schat ik zo in!!)
geniet nog even van de laatste weken.
groetjes emile en debbie -
26 Juni 2010 - 18:32
Maryse:
Hi Jenn!!
Geniet van je laatste weken!
xxx Maryse -
03 Juli 2010 - 21:00
Overbuur Julianal105:
Hoi Jen, Heerlijk zoals je schrijft en nog allemaal echt gebeurt, wat een wereldmeid. Kom gezond weer in ons straatje en we gaan er voor zitten. By the way waar was je nou toen ik mn kaartje kocht om in het treintje te stappen bij de blue mountains, ik heb je gemist. Zeker even plassen?? -
11 Juli 2010 - 09:57
Aloysius:
Hallo Jen,
Ik weet niet of je dit nog kunt lezen op je reisadres, maar wij vernomen van je moeder dat je intussen thuis bent gekomen en dat je al verschillende vrienden begroet hebt. Wij willen je natuurlijk een warm welkom toewensen en hopen dat je de draad weer snel te pakken hebt. Je hebt in ieder geval mooi weer meegenomen, geniet er maar lekker van in ons mooie polderland.
liefs, L & R. -
11 Juli 2010 - 12:41
Gea:
Hoi Jen,
Ik zie dat je nu toch wel heel snel weer naar huis komt! Laat me weten waar je dan bent en ik kom gezellig bijbeppen ok?
Knuf,
Gea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
