Goodbye New Zealand...
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
17 Mei 2010 | Nieuw Zeeland, Christchurch
In de wetenschap dat er slechts 1 update is geweest terwijl ik in Nieuw Zeeland verbleef. Niet omdat ik niets van mij wilde laten horen, wel omdat ik mijn hart had verloren...
Aan Nieuw Zeeland, aan alle dingen die ik heb ervaren en alle mensen die ik heb mogen ontmoeten…
Heb ik je al verteld van…
Florian, die meer zag dan jij en ik…
onaantrekkelijk Auckland,
het te gekke van 5rythem dance,
Jodhi, die mij wakker schudde,
Stewart, die liet zien dat je nooit te oud bent om je dromen te verwezenlijken,
peacefull Wellpark,
de verdere vibratie van de djembe,
het verlangen naar de exploratie van Afrika,
de fun van laughter yoga,
‘get all the dirt out’,
de joy van dancing,
de feastnight op het Prana festival,
beautifull Coromandel,
hoe snel je de pijn van een trip de berg op altijd vergeet wanneer je de top bereikt,
de coole dreads die ik na jaren twijfelen, eindelijk heb,
de zeer interessante en spirituele Maori cultuur,
dat skydiven helemaal niet zo eng is, maar juist ontzettend cool en mooi,
dat je soms moet toegeven, zowel aan je lijf als aan anderen,
hoe vrienden je een spiegel kunnen voorhouden en het leerzame daarvan,
hoe verassend het onbekende kan zijn,
dat je soms eerst moet zweten om het genot te behalen (naar eigen keuze verder in te vullen ;-),
de reis, die nog mooier kan zijn dan de bestemming,
hoe het aanspreken van vreemden je geweldige ervaringen kan opleveren,
dat er zich een hoop Hollandse immigranten in NZ bevinden, especially in Golden Bay,
hoe het avontuur met Willem was,
dat zeekayakken echt super is, of in de fjorden,
hoe machtig moeder natuur is en hoe nietig wij zijn,
mijn overtuiging dat moeder natuur zal winnen/terugslaan en dat wij haar moeten verzorgen,
dat zeeleeuwen agressief kunnen zijn wanneer ze niet gerespecteerd worden,
de schoonheid van een groep bottle nose dolfijnen tijdens een sunrise in fjordland,
hoe vaak ik aangenaam verrast was wanneer ik de ochtendgloren vanuit mijn raam bewonderde,
waarom ik graag autorijd in de namiddag,
de charme van een houtkachel,
hoe uitnodigend een vrouw alleen met van is,
hoe gebruikelijk het is om te liften in NZ (niet alleen door reizigers),
hoe overheerlijk zelf verbouwde groenten en fruit zijn,
hoe stil het in de doubtfull sound kan zijn,
hoe een zeehond op een rots kan lijken,
hoeveel wind er kan staan op het meest zuidelijke punt, of op al die andere plaatsen er tussenin,
Herbie, die niet zo grappig was als het autootje,
je eerdere travelmates later weer tegenkomt,
rugby, mijn god, wat mannelijk, primitief en agressief,
je kunt verbranden terwijl het fris is,
het slapen met thermo underwear, muts, slaapzak met muts en 2 dekbedden,
het ijs ‘s morgens op de ramen,
dat ik er echt van baalde dat ik de Tongariro Crossing niet kon doen, evenals de Milford track,
de aardbeving tijdens de overnight cruise in doubtfull,
gletsjers die ik nog nooit in het echie heb gezien,
hoe angstaanjagend het geluid en de trillende aarde kan zijn van afbrokkelend ijs van een nabijgelegen gletsjer,
hoe fier mt Cook is,
hoe het komt dat de meren een turqouise kleur hebben,
hoe schoon de weerspiegeling van het landschap in het water is,
hoe overweldigend de sterrenhemel is bij lake Tekapo,
hoe een 20 jaar oude Maori boy 5 uur ’s morgens uit mijn raam kroop,
hoe een kampvuur de volgende dag nog nagloeit,
hoe de brandweer een ‘niet toegestaan’ kampvuur blust,
alle spullen die ik her en der heb laten liggen,
degene die mijn laptop heeft gevonden en netjes heeft afgeleverd,
het ’s morgens vroeg verlaten voor de ranger komt, zonder te betalen,
mijn avondmaal met Daniel, die op de fiets rond NZ trok,
hoe bijzonder het is om in het donker in het wild omringd te worden met pinquins, dat je je afvraagt wat de betekenis is van alle geluiden die ze maken,
de Australische vrienden die ik heb bezocht in Dunedin,
dat de steilste straat ter wereld echt heel steil is,
hoe gezellig de kleinste bar ter wereld is,
dat je in Dunedin goed kunt stappen, misschien wel beter dan in Queenstown,
hoe je door het gaatje kunt gaan met 4 kiwi boys ergens langs de snelweg,
dat ik vergeten was hoeveel fun tafelvoetbal is,
dat je nooit een te kleine drum moet kopen (au),
dat autorijden en filmen tegelijkertijd niet zo’n (veilig) succes is,
dat parkeren in kleine plekjes een uitdaging is en eigenlijk niet nodig met zoveel beschikbare ruimte,
Billie Holiday tijdens een autorit,
hoe mutsig ik ben met computers,
dat ik sinds mijn studietijd niet meer zoveel tijd heb doorgebracht in bibliotheken,
hoe je contacten legt in de bieb,
hoe ik niet 1 boek heb uitgelezen,
hoe 30 jarige single meiden elkaar opzoeken,
dat dreads erg jeuken,
dat ik me afvraag wie er thuis nog meer/opnieuw zwanger is,
hoe ‘go with the flow’ met mij aan de haal is geweest,
hoe de travelbug mij te pakken heeft genomen,
hoe ik bijna weer terug wilde gaan naar wat ik al wist,
maar hoe het onbekende het toch weer wist te winnen,
dat het steeds makkelijker wordt om het onbekende te vertrouwen,
hoe ik jullie toch wel mis!
En zo kan ik nog wel even doorgaan…
Ik zit nu in de bibliotheek van Christchurch en vlieg morgen terug naar Sydney, even bijkletsen met wat mensen en spullen ophalen. Om vervolgens donderdag a.s. door te vliegen naar Perth, aan de westkust van Ozzie. Waar ik asap aan de slag moet, om de portefeuille aan te vullen.
So next update van daaruit!
Ray of light and big hug,
Jen.
Btw; thnx voor alle reacties en leuk om te lezen hoe het jullie op het moment ook vergaat.
Raar hoor Maryse en No, wanneer ik jullie kleine meiskes kom bewonderen, zijn ze alweer groot!
Aan Nieuw Zeeland, aan alle dingen die ik heb ervaren en alle mensen die ik heb mogen ontmoeten…
Heb ik je al verteld van…
Florian, die meer zag dan jij en ik…
onaantrekkelijk Auckland,
het te gekke van 5rythem dance,
Jodhi, die mij wakker schudde,
Stewart, die liet zien dat je nooit te oud bent om je dromen te verwezenlijken,
peacefull Wellpark,
de verdere vibratie van de djembe,
het verlangen naar de exploratie van Afrika,
de fun van laughter yoga,
‘get all the dirt out’,
de joy van dancing,
de feastnight op het Prana festival,
beautifull Coromandel,
hoe snel je de pijn van een trip de berg op altijd vergeet wanneer je de top bereikt,
de coole dreads die ik na jaren twijfelen, eindelijk heb,
de zeer interessante en spirituele Maori cultuur,
dat skydiven helemaal niet zo eng is, maar juist ontzettend cool en mooi,
dat je soms moet toegeven, zowel aan je lijf als aan anderen,
hoe vrienden je een spiegel kunnen voorhouden en het leerzame daarvan,
hoe verassend het onbekende kan zijn,
dat je soms eerst moet zweten om het genot te behalen (naar eigen keuze verder in te vullen ;-),
de reis, die nog mooier kan zijn dan de bestemming,
hoe het aanspreken van vreemden je geweldige ervaringen kan opleveren,
dat er zich een hoop Hollandse immigranten in NZ bevinden, especially in Golden Bay,
hoe het avontuur met Willem was,
dat zeekayakken echt super is, of in de fjorden,
hoe machtig moeder natuur is en hoe nietig wij zijn,
mijn overtuiging dat moeder natuur zal winnen/terugslaan en dat wij haar moeten verzorgen,
dat zeeleeuwen agressief kunnen zijn wanneer ze niet gerespecteerd worden,
de schoonheid van een groep bottle nose dolfijnen tijdens een sunrise in fjordland,
hoe vaak ik aangenaam verrast was wanneer ik de ochtendgloren vanuit mijn raam bewonderde,
waarom ik graag autorijd in de namiddag,
de charme van een houtkachel,
hoe uitnodigend een vrouw alleen met van is,
hoe gebruikelijk het is om te liften in NZ (niet alleen door reizigers),
hoe overheerlijk zelf verbouwde groenten en fruit zijn,
hoe stil het in de doubtfull sound kan zijn,
hoe een zeehond op een rots kan lijken,
hoeveel wind er kan staan op het meest zuidelijke punt, of op al die andere plaatsen er tussenin,
Herbie, die niet zo grappig was als het autootje,
je eerdere travelmates later weer tegenkomt,
rugby, mijn god, wat mannelijk, primitief en agressief,
je kunt verbranden terwijl het fris is,
het slapen met thermo underwear, muts, slaapzak met muts en 2 dekbedden,
het ijs ‘s morgens op de ramen,
dat ik er echt van baalde dat ik de Tongariro Crossing niet kon doen, evenals de Milford track,
de aardbeving tijdens de overnight cruise in doubtfull,
gletsjers die ik nog nooit in het echie heb gezien,
hoe angstaanjagend het geluid en de trillende aarde kan zijn van afbrokkelend ijs van een nabijgelegen gletsjer,
hoe fier mt Cook is,
hoe het komt dat de meren een turqouise kleur hebben,
hoe schoon de weerspiegeling van het landschap in het water is,
hoe overweldigend de sterrenhemel is bij lake Tekapo,
hoe een 20 jaar oude Maori boy 5 uur ’s morgens uit mijn raam kroop,
hoe een kampvuur de volgende dag nog nagloeit,
hoe de brandweer een ‘niet toegestaan’ kampvuur blust,
alle spullen die ik her en der heb laten liggen,
degene die mijn laptop heeft gevonden en netjes heeft afgeleverd,
het ’s morgens vroeg verlaten voor de ranger komt, zonder te betalen,
mijn avondmaal met Daniel, die op de fiets rond NZ trok,
hoe bijzonder het is om in het donker in het wild omringd te worden met pinquins, dat je je afvraagt wat de betekenis is van alle geluiden die ze maken,
de Australische vrienden die ik heb bezocht in Dunedin,
dat de steilste straat ter wereld echt heel steil is,
hoe gezellig de kleinste bar ter wereld is,
dat je in Dunedin goed kunt stappen, misschien wel beter dan in Queenstown,
hoe je door het gaatje kunt gaan met 4 kiwi boys ergens langs de snelweg,
dat ik vergeten was hoeveel fun tafelvoetbal is,
dat je nooit een te kleine drum moet kopen (au),
dat autorijden en filmen tegelijkertijd niet zo’n (veilig) succes is,
dat parkeren in kleine plekjes een uitdaging is en eigenlijk niet nodig met zoveel beschikbare ruimte,
Billie Holiday tijdens een autorit,
hoe mutsig ik ben met computers,
dat ik sinds mijn studietijd niet meer zoveel tijd heb doorgebracht in bibliotheken,
hoe je contacten legt in de bieb,
hoe ik niet 1 boek heb uitgelezen,
hoe 30 jarige single meiden elkaar opzoeken,
dat dreads erg jeuken,
dat ik me afvraag wie er thuis nog meer/opnieuw zwanger is,
hoe ‘go with the flow’ met mij aan de haal is geweest,
hoe de travelbug mij te pakken heeft genomen,
hoe ik bijna weer terug wilde gaan naar wat ik al wist,
maar hoe het onbekende het toch weer wist te winnen,
dat het steeds makkelijker wordt om het onbekende te vertrouwen,
hoe ik jullie toch wel mis!
En zo kan ik nog wel even doorgaan…
Ik zit nu in de bibliotheek van Christchurch en vlieg morgen terug naar Sydney, even bijkletsen met wat mensen en spullen ophalen. Om vervolgens donderdag a.s. door te vliegen naar Perth, aan de westkust van Ozzie. Waar ik asap aan de slag moet, om de portefeuille aan te vullen.
So next update van daaruit!
Ray of light and big hug,
Jen.
Btw; thnx voor alle reacties en leuk om te lezen hoe het jullie op het moment ook vergaat.
Raar hoor Maryse en No, wanneer ik jullie kleine meiskes kom bewonderen, zijn ze alweer groot!
-
17 Mei 2010 - 10:23
Agnes:
Lieve Jen, wat een avontuur, mooie en emotievolle belevenissen, terugblikkend en vertrouwend op wat komt. Het is alsof ik muziek hoor, voel en beleef. Beelden van jou vullen de stilte van de muziek. Het duiken en vliegen is als de verbinding van noot tot noot, het skydiven en kayakken zijn als een stroomversnelling in de muziektempi.De stilte, de wind, het klateren van de waterval, het knapperend houtvuur, de natuurgeluiden, de natuurelementen zijn nodig om muziek tot muziek te maken. En jij bent een onderdeel in het geheel. Heerlijk te lezen dat je het zo ervaart en voelt. Er gaat een enorme kracht van je uit. En die kracht kan je goed gebruiken in alle situates. Ik neem de kracht van je over en gebruik de beelden in mijn muziekbeleving en uitvoering als dirigent. Veel succes en liefde op je pas. Muzikale groet, Agnes -
17 Mei 2010 - 16:22
Tamara:
Hmmmmmmmmmmmm wat een heerlijk verhaal meid... Zoooo herkenbaar!!!!!!!! Ik ben erg benieuwd naar al je verhalen als je terug bent....xx -
17 Mei 2010 - 16:50
No:
Hey lieverd!
Ik ben toch wel een beetje jaloers hoor!!
Qua zwangerschap update.. Steef en Linda, maar dat wist je misschien al. Voor de rest voor zover ik weet geen bevruchtingen ;)
Dikke kus -
17 Mei 2010 - 20:30
Marijn:
Cool Jen! Lekker herkenbaar! Die travel bug heeft mij ook (weer) stevig te pakken! Zijn er ergens pics van je dreads te bewonderen? Ben benieuwd! -
18 Mei 2010 - 18:25
Isabelle:
De pics!!! we need the pics darling:-) and you on the loveland festival of course:-)
tot snel! x -
18 Mei 2010 - 20:50
Alide:
Hoi leuk even met je gechat te hebben. Was te kort maar kon niet anders. Wellicht ben je gauw weer online. Kletsen we langer!
-
23 Mei 2010 - 15:18
Annemiek:
hoi jennifer,
geweldig dat je blijf genieten en ontdekken
ben wel erg benieuwd wat je met je mooie haar hebt gedaan
tot ziens Annemiek -
01 Juni 2010 - 20:17
Mark:
Jeetje Jen,
Ga jij nog wel terugkomen?
Als ik dit lees dan heb jij het niet een klein beetje naar je zin.
Wat een ervaringen.
gr Mark -
17 Juni 2010 - 05:10
Danielle R.:
HI! Ik wilde je even zeggen dat ik je reisverslagen heb gelezen! Super dat je deze beslissing hebt genomen. Wat een ervaringen en bezinning he? Heel veel Liefs Daan.
ps. mocht je een keer willen sparren als je weer ingeburgerd bent, hoor ik het wel. Take care -
26 Juni 2010 - 18:38
Maryse:
Echt heel raar lieverd!! Wat zal dat speciaal zijn als je Nodine ziet! Ik kijk er naar uit xxx
Btw ben natuurlijk ook heel benieuwd hoe jij er nu uit ziet met dreads!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
