Niet mijn plek

Even een update vanuit een coffeeshop in New Castle down under.
Heb een avontuurlijke nacht gehad.
In de zin van, weer wat beleeft en het heeft mij doen besluiten dat New Castle niet mijn plek is.

Alweer bijna twee weken geleden verliet ik Bellingen om naar Astrid en haar familie in Nelsons Plains te gaan.
Astrid en nat hebben mij met open armen ontvangen, evenals hun dochten Zoe van vijf, Anneke van 3 en zoon Rory van bijna 1.
De eerste nacht breng ik samen met Astrid en dochter Anneke door in het ziekenhuis. Anneke is niet lekker, geeft over, heeft koorts en is zeer kortademig (heeft astma). Met een ziek kind het ziekenhuis in en met een energiek kind het ziekenhuis uit na een korte nacht. Oplappen kunnen ze hier wel.

De eerste paar dagen was ik zelf ook niet helemaal lekker. Moe en pijn in mijn maag. Heb de uroloog gezien, de endocrinoloog, er is bloed afgenomen, X-rays zijn gemaakt, maagtabletten gekregen, en een cystoscopie onder narcose gehad. Guess what? Uiteraard ben ik zo gezond als een hoentje ;-)
Ok, mijn suiker schommelt hier misschien wat meer, maar goed, echt regelmatig leven is er niet bij. En inmiddels ben ik echt te veel aangekomen, te veel verleidingen. Al merk ik dat wanneer ik goed in mijn vel zit de behoefte om te snaaien niet of nauwelijks aanwezig is.

Ben met Astrid de hort op geweest. Lekker eten in New Castle en vervolgens een borrel drinken. De avond heeft alleen een stuk langer geduurt dan het plan was, aangezien we de lichten van de auto hadden laten branden. RNMA bellen (soort ANWB), uiteraard hopen op een lekker ding, maar nee hoor, een krumpy old man. En de muggen hebben van deze gelegenheid even gebruik gemaakt om Jenny even goed onder handen te nemen.
Ach ja, beide blond he?
Overigens wel grappig, iedereen denkt hier dat Astrid en ik zussen zijn. Well, ja, beide, lange, good looking blondines ;-)

Het etentje in New Castle, en de blijkbaar spirituele mogelijkheden die ook New Castle te bieden heeft (als je maar lang genoeg zoekt), wekte mijn nieuwsgierigheid naar deze stad meer. Ik heb namelijk behoefte ergens wat langer te verblijven en niet figuurlijk en letterlijk door te vliegen. Dus... misschien nog later naar Nieuw Zeeland en mezelf een baantje zien te vinden.
Na een beetje op internet te hebben rondgekeken en checking out job agencies in Raymond Terrace (vlakbij), besloot ik vriijdagmiddag naar New Castle te gaan. Even de stad te voelen en gewoon werkmogelijkheden 'binnenlopen'.

Dus dat is wat ik gisteren gedaan heb. Echter om in een bar/cafe te werken heb je hier je rsa nodig, een license voor responsible serving of alcohol. Echter deze cursus schijn je in een dagje te kunnen doen. En een goede coffee maken is ook een vakmanschap. Maar ik loop rond en wil het niet eens. Het voelt niet goed. Een boekshop voelt geweldig, evenals twee andere new age shops, helaas net iemand aangenomen voor de kersttijd en dus niemand nodig.
Ga vandaag nog even twee mogelijkheden checken, maar zal weer terugkeren naar Nat en Astrid. New Castle is niet mijn town.
En dat niet alleen vanwege vannacht...

Zaterdagavond...
Na wat mailwerk, en wat wijntjes, besluit ik mij aan te sluiten bij een groep van het hostel die uit willen gaan. Tenslotte ben ik niet zo vaak 'echt' wezen stappen, en eigenlijk heb ik daar wel weer wat behoefte aan. Dave verzekert mij dat het prima is om mijn flipflops (slippers) aan te houden, ik ben namelijk een meid. Zodoende. Ik besluit om mijn outfit met korte broek wel even om te ruilen voor mijn lange felgekleurde jurk met volle boezem, maar welke nog te raden over laat.
Een grote groep gaat met een busje, Jan (NL), Dave, Andrew en ik besluiten te lopen. Zo'n 25 minuten (als het goed is, tijdbeleving was niet met mij), naar de andere kant van de stad, de haven. Nu was ik hier eerder vandaag geweest en hoe iedereen dressed up was, beviel mij niet. Tenminstte, dat moet iedereen zelf weten, maar ik heb daar geen behoefte aan.
Echter nu later op de avond, terwijl wij onze weg maken richting de club, verbaas ik mij over de kleding van vrijwel alle dames. Het kan gewoon niet korter en minder! Praten ze hier over ons red light district, well, bij ons zitten ze tenminste achter glas en verdienen er geld mee, hier loopt het gewoon rond. Je kunt je afvragen wie slimmer is.
Ik begin dus gedachten te krijgen, maar besluit deze overboord te gooien en gewoon lol te gaan hebben.
Maar dan... ik kom de club niet in, want ik draag flipflops! Tweede keer kom ik er wel door, maar word ik teruggettrokken door een ander meneertje, want ik draag flipflops! Deze flipflops zijn overigens geheel zwart en vrijwel hetzelfde als wat andere meiden ook dragen, alleen ja, geen dubbel bandje of een diamantje...
De jongens voelen zich wat schuldig. Jan blijft bij mij en op een gegeven moment krijgt Dave het idee om zijn hoge sportschoenen van het balkon te gooien. Kan ik die aantrekken. Ja, dat ziet er lekker uit ;-)
Echter breed, arrogant uitziend, jong beveiligingsmeneertje kijkt en probeert onopvallend op een plek te gaan staan en houdt mij in de gaten. Ja... onopvallend... haha... zeg er dan meteen wat van... deze juf is niet achterlijk hoor ;-)
Vervolgens komt er nog een meneertje en nog een.
Ja, ja, drie man sterk. Ik weet dat ik hier een lange (geen grote!!! ;-) dame ben, maar drie man, kom op zeg. Ik kan de sportschoenen nu wel aantrekken, en net doen alsof er niets aan de hand is, maar dan heb ik zeker een probleem. Ondertussen komen er twee meiden gewoon binnen op flipflops!!!Dus ik stap op ze af en zeg: “Hey, I know you guys are looking at me and wondering what it is I'm gonna do, but what about those two girls, passing by on flipflops” Ja, en minyskirts uiteraard, maar dat laat ik achterwege. Vervolgens krijg ik te horen dat ik een smartass ben and disrespectfull of their rules, and that kind of shit. Dus ik zeg hem dat ik hem disrespectvol vind ten op zichte van mij. Ik krijg een hoop stennis en besluit dat dat het niet waard is. Ik ga mijn rok niet in mijn naad trekken om ergens binnen te komen, dat is dan namelijk een plek waar ik niet wil zijn!

Samen met Jan en twee gasten die de club zojuist verlieten, ja 1 verkleed als Indiaan en de ander als cowbow, dat mag namelijk wel, alleen decent gekleed zijn niet, verlaten we de tent op weg naar een andere. Onderweg verliezen we de Indiaan. Om vervolgens later tegengehouden te worden door een meid, die ons vraagt of wij een bewusteloze jongen op straat willen omdraaien zodat ze zijn portemonnaie kan pakkken (???) Dus John helpt haar. Zij grijpt de portemonnaie en ik denk robbery? Maar nee. Zij kende Thomas, zo blijkt uit zijn gegevens uit zijn portemonnaie, niet, maar kwam hem hier bewusteloos tegen en besloot dat ze hem hier niet zo kon laten liggen. Ook John feels sorry for Tom. Ze bellen een taxi voor Tom. Echter Tom heeft nog maar 3 dollar en kan daar de taxi natuurlijk niet van betalen. Ondertussen brabbelt Tom zo nu en dan toch wat. Via de Iphone van John, wordt er gezocht op het internet naar Tom zijn ouders en tel en deze worden gebeld. Zo wachten we met z'n vieren bij Tom, komen er verschillende dronken mensen voorbij en iedereen praat met elkaar alsof ze al jaren vrienden zijn, terwijl ze elkaar helemaal niet kennen. Tom begint te ontwaken, maar Charlene schreeuwt hem toe; “Sit down en shut up!” “I hoped you learned a lesson you stupid!” “Zip your moth”, ze schreeuwt en smacks him. Tom kijkt haar aan, gehoorzaamt als een hond and says “You're scary”. Je had erbij moeten zijn, hilaries!
Anyway, later komen de ouders van Tom, welke John en Charlene erg dankbaar zijn, Tom, 20 jaar oud gaat op de achterbank en zijn lippen laten een 'You bitch' achter aan het adres van Charlene.

Wanneer Tom ouder is en eraan terugdenkt, zal hij vast een andere mening zijn toegedaan ;-)
John verontschuldigt zich voor de zoveelste keer dat we het dus niet meer op tijd gemaakt hadden om een andere club binnen te gaan. Ik zeg dat het niet uitmaakt, dat ik een goede avond heb en dat ik het wardeer wat hij doet voor onbekende mensen. Hij zorgt er namelijk ook vooor dat Charlene veilig met de taxi gaat, beide uit New Castle overigens, en beide zeggen dat het hier niet veilig is, alleen 's nachts. Maar goed, ik ben toch ook met Jan, dus wij geven aan dat wij het wel redden naar het hostel, maar nee, John staat erop ons veilig thuis te brengen. Bepaalde sprieten gaan bij mij een beetje draaien, want waarom ??? wat wil hij?
We gaan naar de Mc Donalds, die hier 24 uur per dag open is en helemaal vol zit met dronken gasten en redelijke ontblote dames, die nu overigens allemaal op blote voeten lopen met hun hakken in de hand, want ja, dat loopt toch niet zo lekker he? Flipflops doen het dan een stuk beter ;-)
Vervolgens gaan we naar de supermarkt, een grote, vlakbij het hostel, welke ook gewoon 24 uur per dag open is, wat is dit voor stad?
Eenmaal bij het hostel blijft John hangen en we drinken nog wijn. De rest komt terug van stappen en ik, redelijk nuchter toch inmiddels, verbaas mij over de botheid en ruwheid van de mannen ten opzichte van de meiden, no way, dat ik dat zou pikken! Zo blijkt dat John nog andere hoop had met mij, maar jammer voor hem, taait hij enigzins wat terleurgesteld af. Vervolgens probeert de Canadees het, echt niet! En terwijl ik nog even naar het toilet ga, vraagt Dave, ook Ozzie, “Hey, are we still gonna make out by any change”. Ik lach en sla zijn aanbod vriendelijk af.
Het is kwart voor vijf... welterusten.
Tevens is mijn koeltas met insuline van mijn bed verdwenen. Waarschijnlijk heeft men de gedachte dat het iets anders is. Nou ik hoop dat diegene het probeert te gebruiken en daar een goede les aan overhoud!

Het zijn niet alleen de vibraties van deze nacht, maar van alle mensen hier, die mij doen besluiten hier niet voor langere tijd te zitten, wat dan wel? Terug naar Bellingen?

In ieder geval vroeg Astrid mij zojuist, gehaktballen vanavond?

Ray of sunlight,
Jen.