"Mag ik nu weer worden wie ik was?"
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
20 Augustus 2010 | Nederland, De Rijp
Vraagt Teun nadat hij door mij helemaal is ingerold met wc papier en zichzelf als mummie heeft voorgesteld in de gehele bso (buitenschoolse opvang) en het kdv (kinderdagverblijf). Zich uiteraard niet realiserend wat deze zin met mij deed.
Al moest ik er in eerste instantie uiteraard enorm om lachen. Waarom dan, wat is er dan zo lachwekkend, het is toch eigenlijk heel logisch, je bent jezelf, speelt even een andere rol en dan weer terug naar jezelf.
Velen van jullie zullen al wel op de hoogte zijn van mijn strubbelingen van de afgelopen tijd. Het ‘moeten’, ‘moeten’, ‘moeten’, vliegt mij alweer om de keel, net nu ik dacht dat ik dat begon af te leren.
Met man en macht heb ik mij getracht te verzetten om terug te komen in het huisje aan de Julianalaan in De Rijp. Toen ik er het afgelopen weekeinde toch aan moest geloven (alle vrienden en familieleden waren mijn logeerpartijtjes zat ;-) ben ik dan ook maar met mijn kleding aan in mijn slaapzak op de bank gaan liggen. Onder het genot van een slaapmuts kon ik de situatie aan en duurde het niet lang voor ik in slaap viel. De tweede avond ging beter, nog steeds een slaapmuts en slaapzak, maar inmiddels lag deze boven op een bed en lag ik er uitgekleed in. En Zondag had ik zelfs dekens en een pyjama! ;-)
Ik wil…, ik wil niet meer worden wie ik was, althans niet in de rol die ik speelde voordat ik mijn traject aan De Voorde startte en voordat ik op reis ging. Ja, ik wil wel weer heel graag worden wie ik oorspronkelijk ben en ik heb het gevoel dat ik daar steeds dichter bij kom, en dat voelt goed.
Nu dan toch een baantje. En toch weer richting een huisje in Amsterdam. In plaats van ‘alle trossen los’ en we zien wel. Maar dit is blijkbaar wat ik nu nodig heb, op weg naar… En ja, eten en een dak boven je hoofd is toch wel heel fijn. En ik heb ervoor gekozen, ruim een jaar geleden om dingen op te zeggen, dan ‘moet’ ik het nu ook oplossen. Toch zou ik niet willen zeggen “jij kiest, dus jij betaalt” liever zeg ik “Ik kies en dus ik neem.” Ik neem mijn verantwoordelijkheid. Vanavond besefte ik mij opnieuw des te meer, dat ik zelf de creatiekracht heb. Net als jij. Het is zo makkelijk om oorzaken van jouw gemoedstoestand te zoeken buiten jezelf, makkelijk, omdat je dan geen verantwoording hoeft te nemen voor je eigen situatie, want ja, dat betekent werk aan de winkel en loslaten van datgene wat je kent, ook al voelt datgene niet prettig, je kent het in ieder geval. En al klinkt dit misschien wijs, ik betrap mezelf er nog vaak genoeg op.
Ik laat mezelf meeslepen in oude denkpatronen, gevoed door relaties die er al waren met de ‘oude’ Jen., gevoed door een ‘oude’ omgeving met ‘oude’ spullen. Het is dus niet vertrouwd. Het voelt niet als ‘thuiskomen’.
Het shirt en de broek welke ik op het moment aan heb (vanuit de zolderpartij, welke nog op wonderbaarlijke wijze passen;-) zijn destijds gekocht vanuit praktisch oogpunt. Bij het vullen van mijn kledingkast merk ik tevens op dat het merendeel ook gekozen is vanuit een rolgebonden esthetische zienswijze. Dus niet vanuit ‘mij’.
Ik denk dus dat het wel degelijk kan helpen om dichter bij jezelf te komen wanneer je op reis gaat. Je wordt namelijk onttrokken aan je reguliere, vertrouwde omgeving en maakt weer verbinding met je intuïtie, je gevoel, om van daaruit je voort te bewegen op nieuw te ontdekken terrein.
Waarschijnlijk weer veel filosofisch gekonkel, waar je wellicht een aantal boeken over kunt schrijven. Mijn gedachtegangen in a split second. Daarnaast werk ik nu gewoon ff heel leuk in een kringloopwinkel, waar ik de mooiste spulletjes aan de kassa voorbij zie komen, voor een paar euries. Heb ik nog steeds mijn dreads om bovengenoemde redenen, al twijfel ik steeds, omdat het wel heeeel veeeeel werk is.
Wil ik binnenkort voordat ik ga verhuizen een gezellig dagje aan de Julianalaan houden, waarin ik de helft van mijn spullen/kleding aanbied (en nee Mar, niet de bank, die ligt te lekker ;-), onder het genot van een kop koffie en borrel of kruidenthee en sapje ;-) Kom jij ook ff bijbeppen?
Zonnestraal,
Jen.
-
21 Augustus 2010 - 22:57
Agnes:
Lieve Jen, afscheid nemen, opnieuw beginnen, een pad inlopen, op weg gaan, door de struiken lopen, kappen die hap, waar kom ik uit, nee, niet hetzaselfde pad terug, nu weer iets nieuws zoeken, toch ben jij het die het allemaal doet, onderneemt, beslissingen neemt, vooruit gaat, even blijft staan, de fik erin steekt, twijfelt en doorgaat, en daar trots op is, de moed laat zien om door te gaan, het avontuur voelt en daar in mee gaat en weer aanpakt om weer de zekerheid (financieel)te voelen. Want ook dat is lekker.
Wij nemen afscheid van ons schoonzus, want die gaat weldra naar andere oorden. Die neemt stappen om naar het hiernamaals te gaan, ook daar is moed voor nodig, een enkele reis. En wij ons maar druk maken. Het kan allemaal anders en we zoeken allemaal onze eigen weg.
We zien elkaar! -
24 Augustus 2010 - 07:10
Wan:
hey jen!
you're right! the only place where you 'll find real peace is deep inside yourself..
dat is inmiddels ook hetgeen wat mij duidelijk is. ik leef op t moment ook lowbudget maar dat is prima. maakt me des te meer bewust waar je dat echte geluk vind en hoe 'onnodig' bepaalde 'oude' gewoontes en behoeftes zijn.
voor zo ver mijn filosofische reactie. (A)
hoop dat je je weg hier in NL een bje vind. ;)
en ow ja. Jen. Wat ik óók geleerd hebt is dat het reizen (ook hier in NL) gewoon door gaat. want tja, is niet gewoon het hele leven 1 lange reis....!?
xxx wan -
24 Augustus 2010 - 19:40
Eduard:
I have been travelling a day.
I have been travelling a year.
I have been travelling a lifetime
to find my way home.
Home is where the heart is.
Home is where the heart is.
My heart is with you.
En, van Oriah Mountain Dreamer, (not a native American elder, but) a shamanic named writer:
"The Invitation
It doesn't interest me what you do for a living. I want to know what you ache for, and if you dare to dream of meeting your heart's longing. It doesn't interest me how old you are. I want to know if you will risk looking like a fool for love, for your dreams, for the adventure of being alive.
It doesn't interest me what planets are squaring your moon. I want to know if you have touched the center of your sorrow, if you have been opened by life's betrayals, or have become shriveled and closed from fear of further pain! I want to know if you can sit with pain, mine and your own, without moving to hide it or fade it or fix it. I want to know if you can be with JOY, mine or your own: if you can dance with wildness and let the ecstasy fill you to the tips of your fingers and toes without cautioning us to be careful, to be realistic, or to remember the limitations of being human.
It doesn't interest me if the story you are telling me is true. I want to know if you can disappoint another to be true to yourself: if you can bear the accusation of betrayal and not betray your own soul. I want to know if you can be faithful and therefore trustworthy. I want to know if you can see beauty even when it is not pretty everyday, and if you can source your life from its presence. I want to know if you can live with failure, yours or mine, and still stand on the edge of a lake and shout to the silver of the full moon, "YES!"
It doesn't interest me to know where you live or how much money you have. I want to know if you can get up after the night of grief and despair, weary and bruised to the bone, and do what needs to be done for the children. It doesn't interest me who you are, or how you came to be here. I want to know if you will stand in the centre of the fire with me and not shrink back.
It doesn't interest me where or what or with whom you have studied. I want to know what sustains you from the inside when all else falls a way. I want to know if you can be alone with yourself, and if you truly like the company you keep in the empty moments."
Mail je me ?
vuurplaats_VerwijderDit_@chello.nl
(verwijder _VerwijderDit_) -
27 Augustus 2010 - 15:05
Agnes:
Elke periode is een tijd waarin je jezelf bent. Door de tijd heen leer je er van alles bij, maar ook van alles af. En dat vormt je weer en voelt dat jasje als herboren en naar het oude kijk je met andere ogen en gevoel. Maar je was het echt en nu ben je ook weer echt. Wonderljk toch?!Dat is net als met de muziek waar ik het mee vergelijk. Een oud stuk van een tijd geleden, gespeeld door mijzelf, klinkt nu in een 'nieuw' jasje anders, voelt anders en ik beleef het anders. En toch is het hetzelfde stuk! Wonderlijk zoals je groeit door de tijd heen. De beleving en ondervinding, de strijd en het plezier, het zit allemaal in jou, in mij, in iedereen. En dat te weten verbindt elkaar en maakt dat je niet de enige bent die dit ondergaat. En het is helemaal top dat je jezelf ziet veranderen en de oude patronen kunt inwisselen voor andere. Want dat voelt nu eenmaal beter, het past in je nieuw verworven levensstijl en dat kan je ook beter uitdragen. Elke rol heeft zo zijn charme en te weten dat je die rol anders kunt inpassen,verbeteren, verloochenen, spelen, uittrekken, dat maakt je sterk, aantrekkelijk en menselijk. En wat is oorspronkelijk? Op een tijdslijn van ongeveer 30 jaar? Elke minuut ben je echt en reageer je vanuit jezelf. Blijf naar jezelf kijken en neem het leven bij de hand, sterk en krachtig, zacht en warm. Met muzikale groet Agnes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
