De worsteling
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
21 Juli 2010 | Nederland, Amsterdam
Daar ben je dan…. Thuis in eigen land. Een leuk landje, met toch eigenlijk best aardige en ruimdenkende mensen. Met name dat eerste, in mijn gedachten had ik andere beelden gevormd.
Maar dan… het is echt waar. “Welkom terug in de realiteit” “Dat zal wel weer even wennen worden, die harde werkelijkheid” “Ja, je bent natuurlijk ook wel super verwend” “En wat zijn nu je plannen?” “Wat ga je nu doen met de rest van je leven?” “Wanneer ga je nu een toekomst opbouwen?”
Amper voet aan Nederlandse bodem en de drang om op het eerste, beste vliegtuig te springen is groot. Maar nee, wacht even… wat is hier nu aan de hand, waarvan krijg ik het benauwd?
Het was namelijk ontzettend leuk om familie en vrienden te verassen met mijn onverwachte bezoek. Overal was ik welkom en het was gezellig. Even bijkletsen, oranje gekte. Binnen de kortste keren voelt iedere plek en iedere ontmoeting net alsof het vorige week was, dat ik hier nog zat, voet aan de bodem aan deze kant van de aardbol, alsof er in de tussentijd niets verandert is. Maar dat is er wel. Een jaar vol belevenissen en ervaringen. Een jaar dat eigenlijk nog niet af was en vraagt om een vervolg.
Niet om Nederland te ontvluchten, maar om zelf nog sterker te worden. Om dat wat is ontstaan te laten verfijnen en te laten inslijten als deel van mij. Het deel van mij dat is wakker geworden bij het aanhoren van een bepaald instrument, een gebed, een stem. Het deel dat zingt, springt en danst in absolute vrijheid zonder grenzen. De intuïtie die weet wanneer het goed is en wanneer niet. Leren vertrouwen op het gevoel zodat datgene kan ontstaan dat wil ontstaan.
De verleiding is groot. Om terug te keren in het leven waar ik vertrouwd mee ben. Zelfs de angsten van dat leven. Je weet dan tenslotte wat je hebt. Zitten in de verplichtingen, weer van A naar B, waarbij het moeilijk is jezelf voortdurend gewaar te zijn van je omgeving en niet te vergeten vooral van jezelf. Ik ben ervan overtuigd dat het leven welke ik wil leiden ook hier in Nederland mogelijk is, alleen ben ik daar nog niet sterk genoeg voor.
Woordenwisselingen spelen zich af in mijn hoofd, maar alles wat ik moet doen, is verbinding maken met mijn gevoel.
Doe jij dat ook?
Zonnestraal,
Jen.
Maar dan… het is echt waar. “Welkom terug in de realiteit” “Dat zal wel weer even wennen worden, die harde werkelijkheid” “Ja, je bent natuurlijk ook wel super verwend” “En wat zijn nu je plannen?” “Wat ga je nu doen met de rest van je leven?” “Wanneer ga je nu een toekomst opbouwen?”
Amper voet aan Nederlandse bodem en de drang om op het eerste, beste vliegtuig te springen is groot. Maar nee, wacht even… wat is hier nu aan de hand, waarvan krijg ik het benauwd?
Het was namelijk ontzettend leuk om familie en vrienden te verassen met mijn onverwachte bezoek. Overal was ik welkom en het was gezellig. Even bijkletsen, oranje gekte. Binnen de kortste keren voelt iedere plek en iedere ontmoeting net alsof het vorige week was, dat ik hier nog zat, voet aan de bodem aan deze kant van de aardbol, alsof er in de tussentijd niets verandert is. Maar dat is er wel. Een jaar vol belevenissen en ervaringen. Een jaar dat eigenlijk nog niet af was en vraagt om een vervolg.
Niet om Nederland te ontvluchten, maar om zelf nog sterker te worden. Om dat wat is ontstaan te laten verfijnen en te laten inslijten als deel van mij. Het deel van mij dat is wakker geworden bij het aanhoren van een bepaald instrument, een gebed, een stem. Het deel dat zingt, springt en danst in absolute vrijheid zonder grenzen. De intuïtie die weet wanneer het goed is en wanneer niet. Leren vertrouwen op het gevoel zodat datgene kan ontstaan dat wil ontstaan.
De verleiding is groot. Om terug te keren in het leven waar ik vertrouwd mee ben. Zelfs de angsten van dat leven. Je weet dan tenslotte wat je hebt. Zitten in de verplichtingen, weer van A naar B, waarbij het moeilijk is jezelf voortdurend gewaar te zijn van je omgeving en niet te vergeten vooral van jezelf. Ik ben ervan overtuigd dat het leven welke ik wil leiden ook hier in Nederland mogelijk is, alleen ben ik daar nog niet sterk genoeg voor.
Woordenwisselingen spelen zich af in mijn hoofd, maar alles wat ik moet doen, is verbinding maken met mijn gevoel.
Doe jij dat ook?
Zonnestraal,
Jen.
-
20 Juli 2010 - 19:28
Pap & Diny:
Ik begrijp jouw gedachten........en was toch ook weer blij je te kunnen omarmen! Do what ever...... en ervaar jouw geluk... 't-is maar ff op deze bol !!! -
22 Juli 2010 - 08:23
Agnes:
Durven, lef, moed, kracht, emotie, loskomen, aandurven, opnieuw, starten, haha, ik kan het wel, haha ik kan het niet, wikken en wegen, ben jij m oedig genoeg? Natuurlijk wel, maar hoe? Starten, Jen, beginnen Jen, vallen en staan, opnieuw een pad ingaan, duetje?! Tuurlijki, wangt samen op pad en toch een eigen melodie, hoe mooi kan het pad dan wel niet worden! Ik bel je. Muzikale groet, Agnes -
23 Juli 2010 - 19:28
Agnes:
Sterk zijn zit in jou zelf! Onzekerheid ook, Jen, voel die kracht en ga ervoor! Tot gauw. -
25 Juli 2010 - 20:23
Peter:
moest dit toch even lezen. En ja, jij bepaalt. Jij kiest. En dat op welk moment dan ook, met wat je weet en wat je voelt. -
27 Juli 2010 - 08:35
Maryse:
Heel toepasselijke titel lieve Jen; wosteling. Volg je hart!
Wij waren blij verrast met je bezoek! En we zijn erg benieuwd welk pad je kiest. Kom je zaterdag? xxx -
23 Augustus 2010 - 11:45
Jan:
He, Jennifer, hoe is het nu? Al weer even geleden dat ik je sprak.... Ben nog onder de indruk van je power. Do whatever! zeg ik met je vader mee!
Vertel van je laatste plannen!
groet van Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
